نقش دولت در مبادله نابرابري درآمد-رشد اقتصادي: رويكرد خود‌رگرسيون برداري بيزين

هدف اين مقاله بررسي رابطه بين نابرابري درآمد و رشد اقتصادي از طريق سياست هاي مالي است. براي اين منظور، الگوي خودرگرسيون برداري بيزين براي داده هاي سالانه دوره زماني 1398-1363 برآورد مي گردد. نابرابري درآمد با شاخص اتكينسون اندازه گيري شده و از مخارج جاري و عمراني دولت و ماليات هاي مستقيم و غيرمستقيم براي متغيرهاي سياست مالي استفاده شده است. نتايج بدست آمده از تحليل تابع ضربه –واكنش شاخص اتكينسون و رشد اقتصادي به متغيرهاي سياست مالي حاكي از آن است كه رشد اقتصادي به يك شوك مثبت ماليات مستقيم، ماليات غيرمستقيم و مخارج عمراني با نرخ ملايمي تا پايان دو دوره اول مثبت و صعودي است و پس از آن در اندازه ثابت قرار مي گيرد.همچنين تحليل واكنش شاخص اتكينسون به شوك مثبت مخارج جاري و مخارج عمراني دولت تا پايان دو دوره اول مثبت و پس از آن اين اثر منفي و كاهنده مي‌شود. در سوي ديگر تكانه ماليات مستقيم بر توزيع درآمدي تا پايان سه دوره اول بي تأثير است و پس از آن نسبت به آن واكنش منفي نشان مي دهد و در نهايت واكنش شاخص اتكينسون به تكانه ماليات غير مستقيم شديداً افزايشي بوده و بعد از پايان دو دوره از اثر آن كاسته شده است. با توجه به نتايج حاصل از برآورد الگو، دولت مي تواند با افزايش مخارج عمراني مولد و كاهش مخارج جاري غيرمولد و غيرضروري و بهبود نظام ماليات ستاني به هدف بهبود توزيع درآمد و همچنين افزايش رشد اقتصادي، دست پيدا كند.