بررسي اثرات ماليات سبز بر ميزان انتشارآلاينده‌ها و شاخص توسعه انساني در ايران: الگوي معادلات همزمان

طي دهه هاي اخير ارتباط ميان كيفيت محيط زيست، سطح توسعه يافتگي جوامع و سلامت در اكثر كشورها از اهميت بالايي برخوردار بوده است. در اكثر كشورها، مديريت محيط زيست و حركت در جهت حفظ و ارتقاي آن يك دغدغه بين المللي محسوب مي شود. بنابراين هر راه كار و ابزاري كه بتواند كشورها را در اين راستا كمك نمايد، مي تواند به عنوان يك راه كار كلي به حساب آيد. يكي از كاراترين و كم هزينه ترين سياست ها در جهت دستيابي به اقتصاد سبز و گذار از شرايط موجود، ماليات هاي سبز مي باشد. اين ابزار سياستي از مزيت هاي قابل توجهي برخوردار است كه در صورت به كارگيري صحيح مي تواند اهداف زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي را به صورت توأم محقق سازد. بر اين اساس، در اين پژوهش تأثير ماليات سبز بر ميزان انتشار آلاينده ها (آلودگي هوا) و شاخص سلامت (اميد به زندگي) با استفاده از روش اقتصاد سنجي حداقل مربعات سه مرحله اي و سيستم معادلات همزمان در دوره (1397-1345) در ايران تحليل مي شود. نتايج حاصل از برآورد الگو، بيانگر اين است كه وضع ماليات سبز باعث كاهش انتشار آلودگي هوا مي شود. همچنين، به طور همزمان كاهش انتشار آلاينده ها موجب افزايش شاخص سلامت (اميد به زندگي) شده است.