شناسايي مهم‌ترين سازوكارهاي انتقال سياست پولي بر رشد اقتصادي در اقتصاد ايران با رويكرد الگو‌هاي ميانگين پويا

در حوزه سياست‌گذاري پولي و اعتباري، سياست‌گذاران بايستي به تعاملات بين ابزار سياست پولي، بازار دارايي‌ها و بازار پول و در يك سطح بالاتر، ارتباط هر دو آن‌ها با متغيرهاي كلان اقتصادي، مانند توليد، توجه ويژه‌اي داشته باشند. بر اين اساس هدف اصلي اين مقاله شناسايي مهم‌ترين سازوكارهاي انتقال سياست پولي بر رشد اقتصادي در اقتصاد ايران است. تحقيق حاضر كاربردي است. بازه زماني تحقيق حاضر سال‌هاي 1370-1370 بوده و با استفاده از نرم افزار MATLAB بهره گرفته خواهد شد. در اين تحقيق 34 متغير مؤثر بر انتقال سياست پولي از كانال نئوكلاسيكي و 22 متغير مؤثر بر سازوكار انتقال پولي از كانال غيرنئوكلاسيكي وارد الگو گرديد.بر اساس نتايج، كانال نئوكلاسيكي سهم بالاتري در انتقال سازوكار پولي نسبت به كانال غيرنئوكلاسيكي دارد. بر اساس نتايج، مهم‌ترين كانال‌هاي انتقال سياست پولي؛ نرخ ارز حقيقي مؤثر، نرخ سود بانكي بلند مدت، انحراف نرخ ارز غيررسمي از رسمي، نرخ رشد شاخص كل سهام، شاخص قيمت زمين در تهران، حجم پول، كل بدهي به سيستم بانكي و نرخ رشد اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي بودند؛ همچنين بر اساس نتايج متغيرهاي كل بدهي به سيستم بانكي، نرخ سود بانكي بلند مدت، انحراف نرخ ارز غيررسمي از رسمي بر رشد اقتصادي تأثير منفي و ساير متغيرها در كل دوره تأثير مثبتي بر اين متغير داشتند. نتايج اين تحقيق و عملكرد اقتصاد كلان ايران طي سال‌هاي اخير نشان داد، نمي‌توان بخش حقيقي اقتصاد ايران را با اجراي سياست‌هاي پولي انبساطي مداوم، نجات داد؛ لذا توصيه مي‌شود، سياست‌گذاران پولي كشور با ادامه سياست‌هاي فعلي و نيز كنترل مناسب حجم نقدينگي، ضمن كنترل تورم به دستيابي ثبات اقتصادي كمك نمايند.