تحليل عوامل مؤثر بر فقر خانوارهاي شهري با توجه به سطوح ثروت غيرمنقول در ايران

فقر خانوار از جمله عواملي است كه از توسعه‌يافتگي جوامع جلوگيري مي‎كند. فقر از طريق بعد اقتصادي و اجتماعي اثر مخرب بر جامعه دارد. جهت مقابله با اين پديده، شناسايي و بررسي عوامل مؤثر بر آن حائز اهميت است. با توجه به سطح ثروت خانوارها، نوع اثر عوامل و شدت تأثيرگذاري آن‌ها بر فقر متفاوت باشد؛ هدف از اين پژوهش ، تحليل اثرگذاري هر يك از عوامل بر احتمال فقر در سطوح مختلف ثروت است. بدين منظور با بهره‌گيري از ريز داده‌هاي طرح هزينه و درآمد خانوارهاي شهري در سال 1399 و بر پايه روش 66 درصد ميانگين سرانه مخارج خانوار در هر استان، خانوارهاي فقير از غير فقير جدا شدند. همچنين خانوارهاي هر استان، در يكي از سه گروه تعريف‌شده از ثروت جاي گرفتند. نتايج حاصل از برآورد الگوي پژوهش بر مبناي داده‌هاي شبه تابلويي و به روش اثرات تصادفي در رگرسيون لجستيك در سه سطح از ثروت حاكي از آن است كه در رده مياني ثروت كه بيشترين ميزان از خانوارها را در خود جاي‌داده است، سن، تحصيلات و مرد بودن سرپرست خانوار اثر معكوس و مجذور سن، تأهل سرپرست و بُعد خانوار اثر مستقيم بر احتمال فقر دارد. با افزايش در سطح ثروت خانوارها، از شدت اثرگذاري مطلوب تحصيلات بر احتمال فقر خانوار كم مي‌شود. همچنين اثر نامطلوب بُعد خانوار بر احتمال فقر در حركت از رده‌هاي پاييني به رده‌هاي بالايي ثروت كم‌رنگ‌تر مي‌شود. كمينه‌ي احتمال فقر در سنين بالاتري نمايان خواهد شد. تأهل سرپرست در هر دو رده ثروت، اثر معناداري بر احتمال فقر خانوارها ندارد.