بررسي تاثير وفور منابع طبيعي و كيفيت نهادي بر رشد اقتصادي در رژيم‏هاي ركود و رونق

تاثير وفور منابع طبيعي بر عملكرد  اقتصادي يكي از مهمترين مباحث طي دهه هاي اخير در كشور بوده است. اين موضوع همواره ميان كارشناسان و صاحب نظران اقتصادي محل مناقشه بوده است. نكته قابل توجه اين است كه توجه به اهميت نقش نهادها در عملكرد اقتصادي چه به صورت كلي و چه به صورت جزئي امروزه مورد توافق اكثر انديشمندان اقتصادي مي باشد. در اين مطالعه به بررسي تاثير وفور منابع طبيعي و كيفيت نهادي بر رشد اقتصادي در رژيم‏هاي ركود و رونق پرداخته شده است. براي اين منظور با استفاده از مدل چرخشي و تغيير رژيم ماركوف سوئيچينگ اثر متغيرهاي مطالعه طي بازه زماني 1373 تا سال 1399 مورد بررسي واقع مي‌گردد. طبق نتايج تخمين مدل، ميزان مواجهه اقتصاد در تحقيق حاضر 10 دوره ركود در مقابل 16 دوره رونق در مدل مي‌باشد. همچنين طبق نتايج تخمين در رژيم دوم يعني دوران رونق و با افزايش نرخ رشد درآمدهاي نفتي و كيفيت نهادي منجر به افزايش نرخ رشد اقتصادي و در رژيم اول يعني دوران ركود منجر به كاهش نرخ رشد اقتصادي شده است.