پايداري مالي شركت و گزارشگري مالي متقلبانه: نقش كيفيت ساز و كارهاي راهبري شركتي

هدف: در مواردي كه شرايط مالي شركت ناپايدار و رشدي كمتر از ميانگين صنعت تجربه مي‌كند، مديريت ممكن است براي ارائه تصويري پايدار از سلامت مالي شركت به گزارشگري متقلبانه متوسل شود. از طرفي هرچه كيفيت راهبري شركتي بالاتر باشد، تمايل به گزارشگري مالي متقلبانه كاهش مي‌يابد. هدف اين پژوهش، آزمون رابطه پايداري مالي با گزارشگري مالي متقلبانه و بررسي نقش تعديل‌كنندگي كيفيت سازوكارهاي راهبري شركتي بر اين رابطه است. روش: چهار فرضيه پژوهش با استفاده از نمونه‌اي متشكل از 102 شركت پذيرفته شده در بورس تهران طي دوره 1394 الي 1398 و بكارگيري رگرسيون لجستيك آزمون شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه پايداري مالي (برحسب رشد دارايي‌ها) رابطه مثبت و معناداري با گزارشگري مالي متقلبانه دارد، ولي رابطه معناداري بين پايداري مالي(بر حسب ZScore) و گزارشگري مالي متقلبانه مستند نشد. علاوه بر اين، كيفيت سازوكارهاي راهبري شركتي بر رابطه بين رشد دارايي‌ها وگزارشگري مالي متقلبانه نقش تعديل‌كنندگي ندارد، در حالي كه رابطه بين ZScore و گزارشگري مالي متقلبانه را تضعيف مي‌كند. نتيجه‌گيري: در شرايط پايداري مالي ضعيف، انگيزه گزارشگري مالي متقلبانه افزايش مي‌يابد. اين انگيزه در محيطي با كنترل‌هاي نامناسب مضاعف مي‌شود. در ناپايداري مالي ارتقاي كيفيت سازوكارهاي راهبري شركتي مي‌تواند احتمال گزارشگري مالي متقلبانه را كاهش دهد.