نقش ارتفاع تاج پوشش‌ گياهي فضاهاي سبز شهري بر آسايش زيست‌اقليمي انسان (نمونۀ موردي: پارك ناژوان اصفهان)

پوشش گياهي، علاوه بر ويژگي هاي دمايي يك منطقه در بهبود آسايش زيستي مؤثر است و يكي از ابزارهاي پركاربرد و مؤثر در طراحي مي باشد. تغييرات اقليمي از جمله مخاطراتي هستند كه اهميت پوشش گياهي را افزايش مي دهد. هدف پژوهش حاضر، نقش ارتفاع تاج پوشش هاي گياهي و ميزان تأثيرگذاري آنها در قسمتي از فضاي باز شهري پارك ناژوان، در غرب شهر اصفهان است. روش جمع آوري اطلاعات، به صورت ميداني، تحليلي و سنجشي، با روش تحليل مقايسه گزينه هاي پيشنهادي در طراحي با استفاده از شبيه سازي در نرم افزار (ENVI-met (4.4.4 در 9 الگوي متفاوت پوشش گياهي با نوع گياه ثابت در ده نقطه مختلف از سايت در تاريخ 24 خرداد 1398، مي باشد و معيارهاي مورد سنجش آسايش زيستي در سايت، عبارتند از، دماي هوا، رطوبت نسبي، سرعت باد و دماي متوسط تابشي و شاخص مورد استفاده در اين پژوهش،PMV است كه يكي از جامع ترين روش هاي تخمين آسايش زيستي است. نتايج، حاكي از آن است كه ميزان اختلاف PMV در سناريوهاي SC2.4، SC2.1 و SC2.7 كه تنها درختان2، 10 و 20 متري هستند، به ترتيب 0.21، 1.18 و 1.76 است، به طوري كه با افزايش ارتفاع تاج درختان و ايجاد سايه بلندتر، ميزان آسايش زيست اقليمي انسان افزايش مي يابد، علاوه بر آن افزايش ارتفاع توپوگرافي هم بر ميزان آسايش زيستي مؤثر است و باعث افزايش آسايش زيستي مي شود. بنابراين، رابطه معناداري ميان ارتفاع تاج پوشش گياهي و آسايش زيستي وجود دارد. اين يافته ها، مي تواند كاربردهاي استفاده از پوشش گياهي مناسب را براي پارك هاي شهري داشته باشد.