تأثير اعتبارات خُرد بر توانمندسازي، اشتغال‌زايي و كاهش فقر در جوامع محلي (نمونۀ موردي: بخش احمدي، شهرستان حاجي‌آباد هرمزگان)

اعتبارات خُرد، به‌عنوان يكي از راهكارهاي توانمندسازي، اشتغال‌زايي و كاهش فقر در كشورهاي درحال‌توسعه معرفي شده است. در ايران تأمين مالي خُرد يا ايجاد صندوق‌هاي توان‌افزايي به روش‌هاي گوناگون و از سوي نهادها و سازمان‌هاي مختلف در مناطق روستايي و محروم پيگيري و اجرا شده است. اين مقاله به بررسي تأثير اعتبارات خُرد بر توانمندسازي، اشتغال و كاهش فقر در جامعۀ محلي بخش احمدي پرداخته است. در اين پژوهش از پارادايم اثبات‌گرايي بهره برده شده است. ابزار گردآوري اطلاعات ميداني توسط پرسشنامه و روش تحليل داده‌هاي جمع‌آوري‌شدۀ آزمون T تك‌نمونه‌اي و ماتريس همبستگي آمار استنباطي است. جامعۀ هدف 2579 نفر از اعضاي صندوق توان‌افزايي وابسته به بنياد علوي در 30 روستاي بخش احمدي شهرستان حاجي‌آباد استان هرمزگان بوده است. نتايج بيانگر آن است كه صندوق‌هاي اعتباري خُرد در فقرزدايي با ميانگين 3/62، در توانمندسازي و اشتغال‌زايي با ميانگين 3/52 و 3/44 بالاتر از حد نظري ميانگين مؤثر واقع شده است. ضريب همبستگي 0/462 بين توانمندسازي با توسعۀ جامعه محلي وجود دارد و بين مؤلفۀ‌ فقرزدايي با توسعۀ ضريب همبستگي 0/451 برقرار است. همچنين ضريب همبستگي بين مؤلفۀ اشتغالزايي و توسعه 0/474 است. درنهايت نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه رابطۀ معني‌داري بين مؤلفه‌هاي مورد بررسي و توسعۀ جامعۀ محلي وجود دارد و صندوق‌هاي اعتباري نقش مؤثري در توسعۀ روستاهاي مورد بررسي داشته‌اند.