مدل ارزيابي و رتبه بندي ريسك هاي زنجيره تامين قطعات خودرو با استفاده از نقشه ذهني فازي و مدل سازي ساختاري تفسيري

يكي از چالش هاي مهم در صنايع خودرو سازي مواجه با ريسك هاي متفاوت است به ويژه زماني كه به علت پاسخگويي به نياز مشتريان محصولات جديد ارايه مي شود ﮐﻪ باعث ﻋﺪم ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ دﻗﯿﻖ و درست در ﺗﻐﯿﯿﺮ روش و طراحي، ﻣﺎﺷﯿﻦ آﻻت و ﻣﻮاد جديد، ميزان تقاضا و ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ و موارد ديگر مي شود. اين موارد مي تواند آسيب ها و خطرات جدي به بار آورد. ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪن اﺛﺮات ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب اين ريسك ها ﺑﺮ روﻧﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ، بايد به دنبال روش هاي درست براي شناسايي ريسك ها و اولويت بندي ريسك ها براي اعمال كنترل ريسك هاي پر اهميت بود. از اين رو در اين مقاله ، پس از شناسايي حوزه هاي اصلي ريسك هاي شناسايي شده ريسك هاي خطوط توليد گريد بندي شدند و بر اساس آن رويكرد نقشه هاي شناختي فازي توسعه داده شد و 13 ريسك در سه گروه ريسك تكنيكي ، استراتژيكي و عملياتي شناسايي شده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. سپس با استفاده از رويكرد مدل سازي ساختاري تفسيري، همبستگي ريسك ها ارزيابي شدند و مهمترين ريسك ها با استفاده از فرآيند تحليل شبكه اي مشخص شدند. در نهايت نتايج نشان مي دهد كه ريسك هاي خطا در طراحي، پايين بودن انگيزه ، كمبود منابع مالي، كمبود قطعات و بهره وري پايين جزو پنج ريسك اصلي در زنجيره تامين قطعات خودرو مي باشند.