پايش تأثير كارآفريني تركيبي بر موفقيت مسير شغلي؛ تبيين نقش ميانجي جهت‌گيري مسير شغلي متنوع

امروزه با افزايش عدم اطمينان محيطي، از راهكارهاي تطابق با تحولات و اطمينان از شغل هميشگي، گرايش به سمت كارآفريني تركيبي است. پژوهش حاضر، با هدف پايش تأثير كارآفريني تركيبي بر موفقيت مسير شغلي با نقش ميانجي جهت‌گيري مسير شغلي متنوع انجام پذيرفته است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و در زمره پژوهش‌هاي توصيفي و پيمايشي است. جامعه‌آماري اين پژوهش، مديران و كاركنان شركت‌هاي واقع ‌در شهرك‌هاي صنعتي در استان لرستان هستند كه با استفاده از فرمول محاسبه نمونه كوكران، حجم نمونه 350 نفر تعيين و اعضاي‌نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها در پژوهش حاضر پرسشنامه‌هاي استاندارد بوده كه روايي و پايايي آن‌ها از طريق روش محتوايي و آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي تأييد شد. براي بررسي و آزمون فرضيه‌ها از رويكرد مدل‌سازي معادلات‌ساختاري و نرم‌افزار PLS استفاده شده است. نتايج بررسي فرضيه‌ها حاكي از آن است كه كارآفريني هيبريدي بر جهت‌گيري مسير شغلي متنوع و موفقيت مسير شغلي اثرگذار است. به‌عنوان نتيجه كلي بايد اشاره داشت كه با توجه به نرخ بالاي ورشكستگي و از بين رفتن مشاغل، افرادي كه در شهرك‌هاي صنعتي و در مشاغل حرفه‌اي فعاليت دارند، مي‌توانند با راهبرد كارآفريني هيبريدي و جهت‌گيري مسير شغلي متنوع كه آن‌ها را به سوي كسب‌وكارهاي جديد و كارآفرينانه رهنمون مي‌سازد، بخت خود را در موفقيت مسير شغلي جديد و يك كسب‌وكار ديگر امتحان نموده و با بهره‌گيري از مزاياي شغل دوم، از عدم اشتغال در امان بمانند.