اثر برهمكنش بين گياه باقلا و باكتري N179 Paenibacillus polymyxa بر شته سياه باقلا

ايجاد مقاومت در گياه عليه آفات از روش‌هاي جاگزين سموم شيميايي است كه مي‌تواند جمعيت آفت را زير سطح زيان اقتصادي نگه دارد. باكتري‌هاي همزيست خاك‌زي مي‌توانند عوامل مفيدي در راستاي افزايش مقاومت گياهان در برابر حشرات گياه‌خوار باشند. بر اين اساس در اين پژوهش تاثير تيمار گياه باقلا با باكتري Peanibacillus polymyxa N179 روي فراسنجه‌هاي جدول زندگي شته سياه باقلا، Aphis fabae Scopoli (Hemiptera: Aphididae) مورد بررسي قرار گرفت. دو تيمار مورد بررسي در اين پژوهش، شامل گياه باقلا تيمار شده با باكتري و گياه باقلا بدون تيمار باكتري به عنوان شاهد بود. گياهان باقلاي كاشته شده و جمعيت شته سياه باقلا در شرايط دمايي 4±25 درجه‌ي سلسيوس، رطوبت نسبي 5±50% و دوره‌ي نوري 14 ساعت روشنايي و 10 ساعت تاريكي پرورش داده شدند. سپس سوسپانسيون باكتري ذكر شده در خاك گلدان ها اضافه شد. نتايج آزمايش تاثير تيمار باكتري روي گياه باقلا نشان داد كه تيمار با باكتري نسبت به تيمار شاهد اثر معني داري روي ويژگي هاي زيستي شته سياه باقلا داشت. طولاني ترين مدت زمان رشد و نمو (19/78±0.20 روز) و كمترين ميزان پوره زايي در تيمار P. polymyxa به دست آمد. بين تيمار باكتري و شاهد از نظر نرخ ذاتي افزايش جمعيت تفاوت معنيدار مشاهد شد (0.5≥P). به‌طوري كه بيش‌ترين ميزان اين آماره روي تيمار شاهد (0.01± 0.42 در روز) و كم‌ترين آن روي تيمار باكتري P. polymyxa 0.001±0.23 در روز مشاهده شد. با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان اظهار داشت كه گياهان باقلاي تيمار شده با باكتري مي‌تواند جهت كاهش جمعيت شته سياه باقلا موثر باشد.