واكاوي باورهاي ارتباطي ناكارآمد زنان داراي تعارض زناشويي براساس بر تجربه زيسته

زمينه: تحقيقات نشان داده است كه بسياري از واكنش‌هاي نامطلوب و مشكلات زوجين ناشي از باورهاي ارتباطي ناكارآمد است. اما باوجود اهميت اين مفهوم در زمينه شناسايي مؤلفه‌هاي تشكيل‌دهنده باورهاي ارتباطي ناكارآمد زوجين، در جامعه مورد تحقيق شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: هدف اين پژوهش واكاوي باورهاي ارتباطي ناكارآمد زنان داراي تعارض زوجين بود. روش: پژوهش حاضر به روش كيفي و از نوع پديدارشناسي توصيفي انجام شد. جامعه پژوهش را تمام زنان داراي تعارض زناشويي شهر تهران كه براي مشكل تعارضشان در سال 1400 به مراكز مشاوره مراجعه كرده بودند، تشكيل دادند و نمونه‌گيري هدفمند انجام شد. تعداد 19 نفر انتخاب شدند و به طريق مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته مورد مطالعه قرار گرفتند. تحليل داده‌ها از طريق روش هفت مرحله‌اي كلايزي انجام شد. يافته‌ها: در اين مطالعه 4 مضمون اصلي و 11 مضمون فرعي شناسايي شد. مضمون اصلي نخست رابطه بين فردي زوجين (رابطه عاطفي، رابطه جنسي و مسائل مالي و عوامل شخصيتي)، مضمون دوم رابطه با خانواده اصلي (خانواده همسر، الگوهاي رفتاري خانواده همسر و خانواده خود)، مضمون سوم مسائل جنسيتي (نگرش دوگانه به نقش‌هاي جنسيتي، برچسب‌هاي جنسيتي و كليشه‌هاي جنسيتي) و آخرين مضمون اصلي مسائل حقوقي بود. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش، در زمينه هاي رابطه بين فردي زوجين، رابطه با خانواده اصلي، مسائل جنسيتي و مسائل حقوقي ياورهاي ناكارآمد ارتباطي زنان شناسايي شدند.