نوع‌شناسي كاركنان براساس كارآمدي در بخش دولتي: رويكرد نظريه داده‌بنياد كلاسيك

نگهداشت كاركنان كارآمد و مقابله با ناكارآمدي، به‌عنوان يكي از مهم‌ترين اهداف مديريت منابع انساني براي موفقيت سازمان لازم و ضروري است. اما در تحقيقات گذشته، كمتر تحقيقي به‌طور جامع و منسجم به نوع‌شناسي منابع انساني ازلحاظ كارآمدي پرداخته و مهمترين هدف اين پژوهش، تئوري‌پردازي درخصوص منابع انساني كارآمد و ناكارآمد و نوع‌شناسي آنها در بخش دولتي است. اين مطالعه از اصول روش‌شناسي نظريه داده‌بنياد كلاسيك (گليزري) در ارتباط با استفاده از ادبيات نظري، به‌كارگيري مشاركت كنندگان، جمع‌آوري داده، تحليل و توسعه تئوري استفاده كرده است. داده‌ها عمدتاً به‌وسيله مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته جمع‌آوري شدند. مصاحبه شوندگان تعداد 17 نفر از مديران صنعت آب استان اصفهان بودند. يافته‌هاي به‌دست آمده از تحليل مصاحبه‌ها و كدگذاري‌ها در دو مرحله كدگذاري جوهري و كدگذاري نظري، نشان داد كه كاركنان را در سازمان‌هاي دولتي، مي‌توان در چهار گروه كاركنان كنشگر، كاركنان واكنشگر، كاركنان اهمالگر و كاركنان نافرمان طبقه بندي كرد. در ادامه به تشريح ويژگي‌هاي هرگونه از كاركنان پرداخته شده است. اين مطالعه يك نظريه جديد در زمينه گونه‌شناسي منابع انساني در سازمانهاي دولتي ارائه كرده است. شناسايي منابع انساني در هريك از طبقات فوق در مديريت موثر آنها كمك شاياني خواهد نمود.