آسيب‌شناسي و احصاي نقاط بهبود آموزش‌هاي مهارتي كاركنان وظيفه نيروهاي مسلح براساس مدل وايزبورد

پژوهش حاضر با هدف آسيب‌شناسي و احصاي نقاط بهبود آموزش‌هاي مهارتي كاركنان وظيفه براساس مدل وايزبورد انجام‌شده است. اين تحقيق ازمنظر هدف در زمره پژوهش‌هاي كاربردي قرار مي‌گيرد كه با استفاده از رويكرد كيفي و كمي (آميخته اكتشافي) انجام شد. مجريان و متصديان لشكري و كشوري مشاركت‌كننده در طرح جامع مهارت‌آموزي كاركنان وظيفه، جامعه پژوهش حاضر را تشكيل داده‌اند. نمونه‌گيري پژوهش در بخش كيفي (21 نفر) و كمي (40 نفر) به‌صورت هدف‌مند و به شيوه ملاكي صورت پذيرفت. داده‌هاي بخش كيفي با انجام مصاحبه‌هاي عميق و نيمه‌ساختاريافته و داده‌هاي بخش كمي نيز با استفاده از پرسش‌نامه محقق‌ساخته مستخرج از بخش كيفي گردآوري شد. تحليل يافته‌هاي بخش كيفي طي سه‌گام توليد داده‌ها، تجزيه‌وتحليل داده‌ها و تلفيق موردها مبتني‌بر مدل هفت بعدي وايزبورد انجام و داده‌هاي بخش كمي پژوهش نيز با استفاده از آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي تحليل شد. يافته‌ها حاكي از آن بود كه آموزش‌هاي مهارتي كاركنان وظيفه ذيل طرح جامع مهارت‌آموزي در 7 بعد با 108 نقطه بهبود معنادار مواجه است. در هر يك از ابعاد مرتبط با 1. اهداف و مأموريت‌ها (22 نقطه بهبود)، 2. ساختار (32 نقطه بهبود)، 3. پاداش (9 نقطه بهبود)، 4. ارتباطات (9 نقطه بهبود)، 5. راهبري (11 نقطه بهبود)، 6. مكانيسم‌هاي مفيد (14 نقطه بهبود) و 7. تعامل با محيط (11 نقطه بهبود) آسيب‌هايي شناسايي شد كه در اين ميان، مشاركت‌كنندگان بيشترين ميزان آسيب را در دو بعد پاداش و تعامل با محيط و كمترين ميزان آسيب را در دو بعد مكانيسم‌هاي مفيد و راهبري ذكر كرده‌اند.