واكاوي مضامين اجتماعي در شعر محمود درويش و قهّار عاصي مورد پژوهي مجموعه‌هاي‌ شعري «لا تعتذرعما فعلت- كزهر اللوز او ابعد» و «تنها ولي هميشه- از آتش از ابريشم»(

شعر اجتماعي، بيشتر به بيان مشكلات، نيازمندي‌ها و مسائل روزمرۀ زندگي در جامعه مي پردازد. اين‌گونۀ شعري حاصل ارتباط مستقيم شاعر با جامعه است. شاعر سعي مي كند تا از اين رهگذر رخدادها و واقعيت هاي عيني جامعۀ خويش را بازتاب دهد. شعر معاصر عربي و فارسي با تحولات عمده اي كه در ساختار و مضامين آن رخ‌داده است، در كنار ديگر مباحث بيشتر به دردها و رنج هاي مردم مي پردازد. محمود درويش و قهّار عاصي همچون ديگر شاعران معاصر از محيط و اوضاع سياسي و اجتماعي زمان خويش تأثير پذيرفته‌اند. استبداد حاكم در اين دو كشور اين شاعران را وامي‌دارد تا آنان رسالت اجتماعي خود را به‌خوبي ايفا كنند. گرچه شعر اجتماعي  زيرمجموعۀ شعر پايداري است؛ اما ازآنجاكه اين موضوع بخش زيادي از اشعار ايشان را به خود اختصاص داده است، در پژوهشي مستقل موردبررسي، تحليل و واكاوي قرار گرفت تا نگاه و ديدگاه اين دو شاعر آشكار شود. يافته‌ها نشان مي دهد كه مهمترين مضامين اجتماعي در اشعار اين دو شاعر مشتمل است بر: همدردي با مردم، درد و اندوهِ آوارگان جنگ، غربت، اميد به آينده و نويد صلح؛ همچنين رويدادهاي سياسي در زادگاه آنان و تفاوت محيطي تفاوت در نوع نگاه آنان را به دنبال داشته است.