تصوير شعري و عناصر سازندۀ آن در شعر نيمايي انقلاب اسلامي

انقلاب اسلامي ايران، دگرگوني‌هاي ژرفي در بنيان‌هاي جامعه ايجاد كرد. از جملۀ اين دگرگوني‌ها، تحولاتي ‌بود كه در ساختارها و هنجارهاي ادبي شكل گرفت و شعر را به قلمروهاي جديدي وارد كرد. شاعران انقلاب تمام ظرفيت‌ها و قالب‌هاي شعر فارسي ازجمله قالب شعر نيمايي را به خدمت انديشه‌هاي انقلابي درآوردند. شعر نيمايي هرچند پس از انقلاب تحت‌الشعاع رجعت شعراي انقلابي به قالب‌هاي كلاسيك قرار گرفت، اما شاعران انقلابي‌اي نيز بودند كه به سرايش در اين قالب پرداختند. پرسش اين پژوهش آن است كه با توجه به تغيير نگرش شاعران انقلابي، چه تحولاتي در صور خيال و عناصر سازندۀ تصاوير در شعر نيمايي پس از انقلاب به وجود آمد؛ از اين رو، در اين مقاله كوشش شده تا اَشكال اين تحولات در شعر نو انقلاب بررسي شود. بر اين اساس، ويژگي‌هاي صور خيال و عناصر سازندۀ تصوير در شعر شاعران نيمايي‌سراي انقلاب اسلامي بررسي شده و در پايان مشخص گرديده كه صراحت و حال‌وهواي انقلابي موجب كاهش بسامد صور خيال و درعين‌حال سادگي و شفافيت آن‌ها شده است. عناصر سازندۀ تصوير در اين شعرها نيز عمدتاً برگرفته از ايدئولوژي انقلاب و فضاي جنگ است.