تحليل استراتژيك بازآفريني شهري با تأكيد بر مؤلفه‌هاي اجتماعي در فضاهاي پيراشهري (مورد: بافت فرسوده منطقه 20 تهران)

فضاهاي شهري درون مناطق و محله هاي شهري نيازمند برنامه ريزي استراتژيك هستند تا به فراهم سازي فعاليت ها و فضاهاي سالم كمك كند. وجود بافت هاي ناكارآمد و فرسوده يكي از معضلات اساسي شهر تهران و بخصوص منطقه ۲۰ اين شهر است كه داراي معضلات و ناهنجاري هايي متعدد اجتماعي است و يكي از ضرورت‌هاي مهم اين منطقه از شهر تهران بازآفريني اين بافت‌هاي شهري است. در اين راستا، هدف پژوهش حاضر تبيين عوامل مؤثر بر بازآفريني شهري  با تأكيد مؤلفه‌هاي اجتماعي مي باشد.پژوهش حاضر ازنظر هدف، كاربردي و ازنظر روش توصيفي-تحليلي است. جامعه آماري پژوهش افراد آگاه؛ كارشناسان و متخصصان در زمينه بافت فرسوده مي‌باشد .روش نمونه‌گيري براساس روش نمونه‌گيري گلوله برفي مي‌باشد كه 15 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعيين شدند و در جمع‌بندي و استخراج نتايج و تحليل آن ها، از نرم‌افزار SPSS، Excel و MICMAC وSWOT استفاده  مي شود.  يافته‌ها نشان داد كه عوامل: سكونت بيش از 5 سال، عناصر هويت‌بخش در محله، احساس يكي بودن با اجتماع محلي، مشاركت مردمي در داشتن محله‌اي بهتر، ارتباط با همسايگان كه به‌عنوان عوامل كليدي موضوع انتخاب شدند. اين متغيرها به‌واسطه اينكه داراي تأثيرگذاري و تأثيرپذيري بالايي هستند از انعطاف لازم برخوردار هستند و مي‌توانند مورد كنترل قرار بگيرند و به‌نحوي‌كه مطلوب برنامه ريزان است تغيير كنند. نتايج حاصل از بخش دوم نشان داد، بازآفريني شهري در منطقه 20 شهر تهران داراي تهديدات و فرصت‌هاي زيادي براي تدوين راهبردهاي مناسب شهري است و استراتژي SO  و راهبرد تهاجمي را به‌عنوان اولين راهبرد و استراتژي براي بازآفريني شهري بافت فرسوده منطقه 20 شهر تهران در اولويت مي‌باشد.