ظرفيت‌هاي حكمت اسلامي در شناخت و ارزيابي مفاسد اخلاقي در جامعه

رشد و ارتقاي مادي و معنوي در جامعه اسلامي منوط به رعايت نظم و ايفاي متعهدانه و مسئولانه نقش‌ها و رعايت مقررات و هنجارهاي قانوني و عرفي است. هرگونه اختلال در اين فرايند منجر به بي‌تعادلي و كژكاركردهايي مي‌شود كه با نبود مديريت، به آسيب‌هاي اجتماعي و در صورت گسترش، به مسئله و بحران اجتماعي تبديل مي‌شود. با توجه به تمايز فرهنگ‌ها، هر جامعه‌اي از ارزش‌ها و باورهاي خاصي تبعيت مي‌كند و اخلاق و مفاسد اخلاقي را در همان گفتمان معنا مي‌كند. نوشتار حاضر درصدد شناخت و ارزيابي مقوله «مفاسد اخلاقي» به‌مثابه كژكاركردهاي مختل‌كننده نظم قانوني و عرفي جامعه اسلامي با الهام از نظريه «اعتباريات» حكيم مسلمان علامه طباطبائي است. به نظر مي‌رسد اين نظريه با توجه به انسان‌شناسي اسلامي و توجه به غايت و فطرت به‌عنوان رويكردي بومي با زيست جهان ايراني ـ اسلامي سازگار‌تر است. روش تحقيق در اين نوشتار اسنادي و توصيفي ـ تحليلي است.