بررسي مؤلفه‌هاي «هوش سازماني» حوزه‌ علميه‌ قم در مديريت بحران كرونا

شروع بحران‌ جهاني كرونا با ابعاد گوناگون و‌ نحوه مواجهه دولت‌‌ها و سازمان‌ها با اين پديده بحراني غافلگيركننده، به ميداني براي آزمون كارآمدي سبك مديريت در اين بحران تبديل شد. عملكرد حوزه‌ ‌علميه در شرايط ملتهب حاكم بر جامعه كه از سوي جريان معارض با حاكميت اسلام و انقلاب، متهم به شروع و شيوع اين بيماري شده بود، مبتني بر شناخت صحنه جنگ تركيبي و ادراكي پيچيده در مديريت بحران است. پژوهش حاضر با روش «پديدارشناسي توصيفي» به دنبال شناسايي تأثير مؤلفه‌هاي هوش‌ سازماني حوزه‌ ‌علميه در مديريت بحران كروناست. براي اندازه‌گيري هوش‌ سازماني از الگوي «هفت‌بعدي» آلبرخت، و براي مديريت بحران الگوي چهارمرحله‌اي «بحران» مبنا قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه رابطه معناداري بين هوش سازماني حوزه‌ علميه و مديريت بحران كرونا وجود دارد. علاوه بر اين، هوش‌ سازماني مطابق بررسي‌هاي حاصل از روش‌هاي آميخته، از مؤلفه‌هايي به ترتيب اولويتي ذيل برخوردار است: سرنوشت مشترك، جرئت و شهامت، بينش راهبردي، اتحاد و توافق، فشار عملكرد، كاربرد دانش، تمايل به تغيير. اضافه بر هفت مؤلفه رصد شده، «معنويت» نيز فرا‌مؤلفه مهم هوش‌ سازماني حوزه‌ ‌علميه در مديريت بحران كرونا بوده است.