مطالعه اثر كشت مخلوط افزايشي جو-باقلا (barely-faba bean) بركنترل علف‏هاي‌هرز و عملكرد آن‏ها

آزمايشي مزرعه‏اي به منظور بررسي كشت مخلوط باقلا و جو در مقابل كشت خالص هر يك از آن‏ها در سال زراعي 99-1398 در دانشكده كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد شوشتر انجام شد. تيمارها شامل جوي خالص (۴۰0 بوته در متر مربع)، باقلاي خالص (۲۰ بوته در متر مربع) و سري‏هاي افزايشي 12.5، 25، 37.5، 50 و 62.5 درصد از كشت خالص باقلا به همراه جو با نسبت ثابت (400 بوته)، بودند. آزمايش در قالب طرح بلوك‏هاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام شد. نتايج نشان داد كه اثر نسبت‏هاي كشت مخلوط بر عملكرد دانه و زيست‌توده هر يك از گونه‏ها معني‏دار بود. عملكرد جو در كشت مخلوط تنها زماني كاهش يافت كه نسبت باقلا در كشت مخلوط بيش از 25 درصد بود. بيشترين عملكرد دانه هر دو گياه در كشت خالص آن‏ها با 2496 و 2621 كيلوگرم در هكتار به‏ترتيب براي جو و باقلا به‏دست آمد. عملكرد كل، نسبت برابري زمين و شاخص بهره‏وري نسبت كشت مخلوط نسبت به كشت خالص هر يك از گياهان، به‏خصوص زماني كه نسبت باقلا از 37.5 درصد بيشتر بود، افزايش يافت. بيشترين شاخص بهره‏وري كشت مخلوط، ضريب تراكم و نسبت برابري زمين در نسبت 37.5 :100 درصد (باقلا: جو) به‏دست آمد. كشت خالص جو منجر به تجمع بيشتر وزن خشك علف‌هرز در مقايسه با كشت مخلوط شد. اين درحالي‏كه افزايش در تراكم باقلا كاهش تجمع ماده خشك علف‌هرز را به‏دنبال داشت. كشت مخلوط در بالاترين نسبت از تراكم باقلا در مقايسه با كشت خالص جو به‏ترتيب موجب كاهش زيست‌توده و تراكم علف‌هرز به‏ترتيب به ميزان 33.8 و 41.3 درصد گرديد. از اين تحقيق استنباط مي‏شود كه كشت مخلوط باقلا نه با نسبت كمتر از 37.5 درصد كشت خالص آن به همراه تراكم معمول جو (400 بوته در متر مربع) عملكرد بالاتر و احتمالاً درآمد بيشتري نسبت به كشت خالص هر يك از گونه‏ها را به‏همراه خواهد داشت.