استخراج منحني‌هاي شدت- مدت- فراواني به‌كمك نظريه فركتال و ارزيابي اثر تغيير اقليم بر آن (مطالعه موردي: بوشهر)

جهت جلوگيري از بروز مشكلات آينده در سامانه‌هاي زهكشي شهري، بايد اثرات تغيير اقليم بر هيدرولوژي و تشديد احتمالي چرخه هيدرولوژيكي در نظر گرفته شود. منحني‌هاي شدت- مدت- فراواني بارش، ابزاري استاندارد جهت تجزيه‌وتحليل ريسك هيدرولوژيكي و طراحي هستند. هدف مطالعه حاضر، استخراج منحني‌ها در شرايط تغيير اقليم با استفاده از تئوري فركتال (Fractal theory) در ايستگاه بوشهر است. با تبعيت كردن بيشينه شدت بارش از رفتار مونوفركتالي (Mono-fractal)، منحني‌ها براي گذشته (1982-2019) استخراج شدند. جهت به‌دست آوردن داده‌هاي بيشينه شدت بارش در آينده ابتدا عملكرد دو مدل ريزمقياس نمايي آماري LARS-WG (Long Ashton Research Station - Weather Generator) و SDSM (Statistical DownScaling Model) در شبيه‌سازي بيشينه بارش روزانه با استفاده از شاخص‌هاي  (Coefficient of Determination)، RMSE (Root Mean Square Error)، MAE (Mean Absolute Error) و NSE (Nash-Sutcliffe) بررسي شد. نتايج نشان داد مدل LARS-WG از دقت بالاتري برخوردار است. سپس منحني‌ها براي آينده (2021-2058) استخراج شدند. مقايسه منحني‌هاي گذشته و آينده نشان داد كه منحني‌هاي مربوط به داده‌هاي آينده تحت سناريوي RCP4.5 (Reperesentative Concentration Pathway) در همه دوره بازگشت‌ها داراي افزايش بوده و تحت سناريوي RCP8.5، به جز در دوره بازگشت دو سال، در باقي دوره بازگشت‌ها افزايش داشته است. درمجموع ميانگين منحني‌ها %26.20 تحت سناريوي RCP4.5 و %9.48 تحت سناريوي RCP8.5 افزايش داشته است.