بررسي خصوصيات دوامي مخلوط هاي اساسي تثبيت‌شده با سيمان حاوي تراشه آسفالت در سيكل هاي تر و خشك شدن

در حال حاضر استفاده از مصالح تراشه آسفالتي به عنوان مصالحي ارزشمند در ساخت روسازي هاي آسفالتي جديد و يا استفاده از آن‌ها در لايه هاي مختلف روسازي مانند لايه اساس به ‌منظور كاهش هزينه هاي ساخت و همچنين كنترل آلودگي محيط‌زيست مورد توجه است. از طرفي مهم‌ترين مواردي كه اكثر محققين حاضر به آن توجه دارند، دوام اين گونه روسازي ها است. اهميت اين موضوع از آنجايي نشئت مي‌گيرد كه روسازي بادوام منجر به كاهش هزينه‌هاي ترميم و نگهداري و در كل كاهش نسبت مخارج روسازي مي‌شود. هدف از اين مقاله بررسي معيارهاي مختلف دوام مخلوط هاي تثبيت‌شده اساس با سيمان حاوي مقادير مختلف تراشه آسفالت است. در اين راستا نمونه هاي مقاومت فشاري و كششي غيرمستقيم در درصدهاي مختلف وزني تراشه آسفالت شامل 0%، 40%، 60% و 80% و در درصدهاي مختلف وزني سيمان شامل 3%، 5% و 7% ساخته شد. سپس مقاومت فشاري محدود نشده 7 و 28 روزه، مقاومت كششي غيرمستقيم 7 روزه و آزمايش تر و خشك شدن بر روي آن ها انجام شد و بر اساس معيارهاي مختلف دوامي مانند نسبت مقاومت كششي غيرمستقيم مرطوب به خشك، TSR (Tensile Strength Ratio)، حداكثر مقاومت فشاري به منظور كنترل صلبيت لايه تثبيت‌شده، درصد افت وزني نمونه هاي تثبيت‌شده، درصد تغييرات حجمي نمونه و درصد تغييرات مقاومت فشاري بعد از 12 سيكل تر و خشك شدن نمونه ها، سعي شد تا درصد بهينه تراشه آسفالت تعيين گردد. بر اين اساس اضافه شدن مقدار پيشنهادي 40 تا 60 درصد تراشه آسفالت به مخلوط اساس تثبيت‌شده با سيمان براي تغيير رفتار لايه تثبيت‌شده از صلب به انعطاف پذير و بهبود عملكرد دوامي اين گونه مخلوط ها توصيه مي شود.