پهنه‌بندي و تشخيص كمي اراضي حساس به تخريب جنوب استان اصفهان با استفاده از مدل مدالوس

پهنه‌بندي تخريب اراضي براي مديريت بهينه آن‌ها لازم و ضروري است. در پژوهش حاضر پتانسيل مدل مدالوس اصلاح شده و تلفيق آن با منطق فازي براي پهنه‌بندي بحران تخريب اراضي در شهرستان سميرم استان اصفهان با مساحت 5224 كيلومترمربع مورد بررسي قرار گرفته است. در گام اول، بر اساس وضعيت منطقه، شش معيار شامل اقليم، خاك، پوشش گياهي، آب زيرزميني، فرسايش آبي و مديريت با بيست‌وپنج شاخص، براي ارزيابي ميزان تخريب اراضي، مد نظر قرار گرفت. شاخص‌ها بر اساس ميزان تأثيرشان بر فرايند تخريب، كمي و به هركدام از آن‌ها طبق منطق فازي امتيازي بين 0 تا 1 داده شد و در مقياس پيكسل موردبررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه 2 درصد از سطح منطقه در كلاس خفيف تخريب، 84 درصد منطقه در كلاس متوسط و 14 درصد منطقه در كلاس شديد قرار دارد. از ميان معيارها موردمطالعه كيفيت مديريت، كيفيت پوشش گياهي و كيفيت فرسايش آبي داراي بالاترين امتياز و از ميان شاخص‌ها، شاخص حفاظت پوشش گياهي در برابر فرسايش، كاربري مرتع و بارندگي بيش از 70% در تخريب منطقه نقش داشتند. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه تبديل اراضي مرتعي به زمين‌هاي كشاورزي، چراي بيش‌ازحد دام و خشكسالي از عوامل اصلي ايجاد بحران تخريب اراضي در منطقه مطالعاتي مي‌باشند.