بررسي رابطه تاب‌آوري مكاني و تاب‌آوري فردي نواحي مشمول طرح اسكان مجدد (مطالعه موردي: نواحي سيل‌زده شرق استان گلستان)

هدف اين تحقيق، بررسي رابطه تاب آوري مكاني و تاب آوري فردي در نواحي مشمول طرح اسكان مجدد واقع در شرق استان گلستان است كه از جنبه هدف، كاربردي است و از جنبه جمع‌آوري داده ها از نوع پژوهش هاي پيمايشي به شمار مي آيد. جامعه آماري نيز سرپرستان خانوارهاي مشمول طرح اسكان مجدد به تعداد 1610 خانوار در شهر جديد فراغي و 730 خانوار سه روستاي جابه جا شده در سال 1395 است. ازاين رو پنج محله پاشايي، قپان سفلي، خوجلر، آق تقه و چاتال از شهر جديد فراغي (الگوي تجميع) و روستاي قولاق كسن (الگوي جابه جايي محدود) جهت نمونه برداري انتخاب شدند. جهت تعيين تعداد پرسشنامه مورد نياز (حجم نمونه) از فرمول كوكران استفاده گرديد. با توجه به فرمول كوكران تعداد 360 خانوار براي تكميل پرسشنامه انتخاب گرديدند. همچنين جهت بررسي تاب آوري فردي پاسخگويان از نسخه اسپانيايي پرسشنامه تاب آوري كونور– ديويدسون استفاده شد. بررسي وضعيت تاب آوري فردي در هر دو الگوي موردمطالعه نشان دهنده عدم تاب آوري فردي جوامع موردمطالعه در هر سه زير مقياس تصور از شايستگي فردي، زير مقياس اعتماد به غريزه هاي فردي و زيرمقياس پذيرش مثبت تغيير و روابط ايمن است. نتايج آزمون t نمونه­هاي مستقل نشان دهنده عدم وجود اختلاف معني دار ابعاد اقتصادي، اجتماعي و كالبدي محيطي تاب آوري بين دو الگوي موردبررسي است. همچنين بين دو متغير تاب آوري فردي و تاب آوري مكاني در هر دو الگوي موردمطالعه رابطه معني دار وجود ندارد.