اولويت‌بندي خطر سيل در حوضه آبخيز گنجوان استان ايلام با استفاده از مدل الكتره

امروزه مخاطرات محيطي و مقابله با آن‌ها ازجمله مهم‌ترين دغدغه‌هاي پژوهشگران در زمينه برنامه‌ريزي محيطي و مديريت بحران است. از ميان اين مخاطرات، پديده سيل به‌عنوان يكي از پرخطرترين بلاياي طبيعي است كه در مديريت بحران بايد نگاه ويژه‌اي را به آن معطوف داشت؛ بنابراين اولويت‌بندي زيرحوضه‌ها جهت اجراي عمليات آبخيزداري با نگاه مقابله با سيل و كنترل آن، امري ضروري به نظر مي‌رسد. در اين تحقيق سعي شده تا حوضه‌هاي حوضه آبخيز گنجوان در استان ايلام جهت اجراي طرح‌هاي آبخيزداري مقابله با سيل‌خيزي با استفاده از روش تصميم‌گيري چند معياره الكتره اولويت‌بندي شود. براي اين منظور حوضه آبخيز موردمطالعه به پنج زيرحوضه ريزه وند، سرچم ده‌هارون، سرپتك، سرتنگ بيجار و گنجوان تقسيم گرديد. معيارهاي مورد نظر جهت اولويت‌بندي شامل سنگ‌شناسي، شيب، ارتفاع، بارش، كاربري‌اراضي و تراكم زهكشي مي‌باشد. وزن معيارها بر اساس مدل آنتروپي آن‌ها به‌دست‌آمده و با استفاده از مدل الكتره  زيرحوضه‌هاي آبخيز در منطقه اولويت‌بندي، بررسي و سپس نقشه‌ي اولويت‌بندي اين زيرحوضه‌ها تهيه شد. نقشه‌ي اولويت‌بندي خطر سيل در منطقه‌ي موردمطالعه نشان مي‌دهد كه زيرحوضه‌ي گنجوان با بيشترين پتانسيل سيل‌خيزي در اولويت اول و زيرحوضه‌ي سرتنگ بيجار در اولويت دوم جهت اجراي طرح‌هاي آبخيزداري مقابله با سيل قرار دارند. دليل بالا بودن خطر سيل‌خيزي اين زيرحوضه، ساختار زمين‌شناسي منطقه است كه در قسمت بالادست از سازند گچساران با نفوذپذيري كم و در قسمت پايين‌دست از سازندهاي بسيار حساس به فرسايش رسوبات آبرفتي دوران چهارم زمين‌شناسي پوشيده شده‌اند.