ارزيابي حساسيت فرسايش خندقي با استفاده از مدل حداكثر آنتروپي در حوضه آبخيز رودخانه شور (شهرستان مُهر)

فرسايش خندقي يكي از مهم ترين فرآيندهاي تخريب زمين است كه منجر به كاهش بهره برداري از زمين مي گردد. بخش جنوب و جنوب شرقي حوضه شور مُهر تحت تأثير فرسايش خندقي قرار گرفته است، از پيامدهاي اين نوع فرسايش مي توان به بهم خوردن تعادل اكولوژيك منطقه، به خطر افتادن منابع زيستي اشاره كرد كه اين امر مطالعه در مورد فرسايش خندقي در منطقه را ضروري مي كند. هدف از اين پژوهش تهيه نقشه پهنه بندي حساسيت به فرسايش خندقي با استفاده از مدل حداكثر آنتروپي و سيستم اطلاعات جغرافيايي است. براي رسيدن به هدف مزبور 15 متغير شامل ارتفاع، شيب، جهت شيب، فاصله از آبراهه، تراكم زهكشي، فاصله از جاده، بافت خاك، زمين‌شناسي، كاربري اراضي، بارندگي، فاصله از گسل، پوشش گياهي، انحناي مقطع، شاخص قدرت جريان (SPI)، شاخص رطوبت توپوگرافي (TWI) انتخاب و تست هم خطي با استفاده از شاخص هاي (Variance Inflation Factor) و (Tolernace) گرفته شد. از 100 خندق انتخابي موردبررسي 70 درصد به‌صورت تصادفي براي داده هاي آموزشي و 30 درصد براي اعتبار سنجي طبقه بندي و از روش نمونه برداري Bootstrap براي اجراي مدل استفاده شد. جهت تعيين مهم ترين متغيرها از آزمون جك نايف و براي مشخص نمودن قدرت پيش‌بيني مدل از منحني ROC استفاده شد. نتايج تست هم خطي بين پوشش گياهي، فاصله از گسل، انحناي مقطع، SPI و TWI وجود داشت درنتيجه حذف شدند. بر اساس آزمون جك نايف به ترتيب متغيرهاي ارتفاع، متوسط بارندگي سالانه، بافت خاك، تراكم زهكشي، زمين‌شناسي، فاصله از جاده، فاصله از رودخانه بيشترين تأثير را در فرسايش خندقي داشتند. منحنيROC نشان دهنده دقت 95 درصدي در مرحله اعتبار سنجي مدل است. بر اساس اين مدل بيش از 15 درصد حوضه (8445.83 هكتار) داراي حساسيت زياد و خيلي زياد به فرسايش خندقي است.