تحليل الگوي توسعه و رشد و پراكندگي شهري با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي (محدوده موردبررسي: شهر كاشمر)

يكي از چالش‌هاي برنامه ريزان در قرن حاضر، رشد سريع شهرنشيني است. در ايران رشد زياد شهرنشيني دليل هجوم مهاجران به شهرها و نبود برنامه‌ريزي مناسب و كارآمد براي اسكان مهاجران سبب بروز مناطق حاشيه‌اي پيرامون شهرها، گسترش شهر به اطراف و تخريب اراضي مرغوب و باغ‌ها شده است. هدف اين پژوهش تحليل الگوي توسعه و گسترش شهري كاشمر بين سال‌هاي 1379-1399 و پيش‌بيني تغييرات كاربري اراضي تا افق‌هاي پيش رو است. در اين پژوهش با استفاده از الگوريتم حداكثر احتمال در نرم‌افزار ENVI نقشه كاربري اراضي طبقه‌بندي شده و با استفاده از الگوريتم LEI در نرم‌افزار GIS گونۀ رشد شهري به دست آمد. نتايج نشان داد كه بر اساس مدل ماركوف طي سال‌هاي 1379 تا 1389 و 1399 درصد محدوده ساخته شده، كشاورزي و باغات رشد يافته است و از ميزان اراضي باير و مراتع كاسته شده همچنين تغييرات مساحت كاربري‌ها براي افق 1420 نسبت به حال حاضر نيز به همين صورت است. بيشترين تغييرات اختصاص به كاربري محدوده ساخته شده دارد. همچنين براي پيش‌بيني سال هزار و چهارصد و بيست رشد شهر كاشمر 7.12 درصد از نوع گسترش به سمت حاشيه شهر (infilling) و حدود 91.59 درصد از نوع توسعه از لبه شهر (edge-expansion) خواهد بود و حدود 1.28 درصد توسعه بيروني (Outlaying) خواهد داشت؛ لذا مديران و برنامه ريزان شهري با تأكيد بر نتايج اين تحقيق مي‌توانند از رشد افقي و افسارگسيختۀ شهر در دوره‌هاي آينده جلوگيري نمايند.