پهنه‌بندي خطر وقوع فرونشست زمين در دشت هشتگرد بر اساس رويكرد تلفيقي تصميم‌گيري چند معيار: WOI-BWM

وقوع پديده فرونشست زمين و خطرات احتمالي آن در دشت‌هاي ايران به‌ علت بروز بحران آب و خشكسالي، طي ساليان اخير رشد چشمگيري داشته است. در اين مطالعه به پهنه‌بندي خطر وقوع فرونشست در دشت هشتگرد پرداخته و نوزده معيار شامل ميزان افت آب زيرزميني، برداشت آب زيرزميني، ضخامت آبخوان، ضخامت آبرفت، تغذيه آبخوان، تراكم چاه‌ها، تراكم زهكشي، عمق سطح آب زيرزميني، نوع سازند زمين‌شناسي، عمق سنگ‌بستر، متوسط بارش سالانه، متوسط دماي سالانه، نوع اقليم سرزمين، كاربري كشاورزي، كاربري شهري، كاربري صنعتي، فاصله از آبراهه‌، فاصله از جاده و فاصله از گسل به‌عنوان عوامل مؤثر بر وقوع فرونشست منطقه انتخاب شدند. لايه‌هاي مذكور در سامانه اطلاعات جغرافيايي تهيه، بر اساس مدل بهترين- بدترين (BWM) وزن دهي و با استفاده از شاخص هم‌پوشاني وزين (WIO) ادغام شدند. نتايج روش BWM نشان داد عوامل برداشت از آب زيرزميني (0/219)، نوع سازند زمين‌شناسي (0/157)، افت سطح آب زيرزميني (0/079) و عمق آب زيرزميني (0/078) اهميت بيشتري بر پتانسيل خطر فرونشست در منطقه موردمطالعه دارند. همچنين به‌منظور ارزيابي نتايج اين مدل از منحني (ROC) استفاده شد كه داراي دقتي معادل 90 درصد است. نتايج نشان داد كه 10/66، 38/51، 31/49، 11/66 و 7/69 درصد از مساحت دشت هشتگرد به ‌ترتيب به طبقه خطر خيلي كم‌، كم، متوسط، پرخطر و خيلي پرخطر اختصاص يافته است كه بر اين اساس مناطقي با احتمال فرونشست زياد در نيمه مركزي دشت هشتگرد قرار دارند كه مستلزم ارزيابى، نظارت و پايش مستمر عوامل مؤثر در وقوع پديده فرونشست توسط مديران و برنامه‌ريزان شهري است.