رابطه سكوت سازماني و سكون زدگي شغلي كاركنان اداري با نقش ميانجي نظارت مديريتي در دادگستري شهرستان تهران

پژوهش حاضر با هدف شناسايي رابطه ميان سكوت سازماني و سكون‌زدگي شغلي كاركنان اداري با نقش ميانجي نظارت مدير در دادگستري شهرستان تهران انجام ‌شده است. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركنان اداري شعب مجتمع هاي قضايي شهرستان تهران، به‌تعداد 6 هزار نفر بود. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 361 نفر تعيين شد. به‌منظور انتخاب افراد نمونه از روش نمونه گيري خوشه‌اي استفاده ‌شد. گردآوري داده ها از طريق سه پرسش نامه استاندارد سكوت سازماني ون داين (2003)، سكون‌زدگي باردويك (1986) و نظارت و كنترل آنتوني و همكاران (1989) انجام گرفت. داده هاي حاصل، با استفاده از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون ساده و چندگانه، تحليل شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه بين سكوت سازماني و سكون‌زدگي شغلي كاركنان اداري همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد و متغير سكوت سازماني مي تواند 25.5 درصد از تغييرات متغير سكون‌زدگي شغلي را تبيين كند؛ بين نظارت مدير و سكون‌زدگي شغلي كاركنان اداري همبستگي معنادار وجود ندارد و متغير نظارت مدير فقط مي‌تواند 0.6 درصد از تغييرات متغير سكون‌زدگي شغلي را تبيين كند كه مقدار بسيار ناچيزي است؛ بين سكوت سازماني كاركنان اداري و نظارت مدير همبستگي منفي و معنادار وجود دارد؛ و تأثير متغيّر ميانجي يعني نظارت مدير در رابطه ميان دو متغيّر سكوت سازماني و سكون‌زدگي شغلي معنادار نيست.