عمليات صلح و رضايت اعطايي دولت در مداخله نظامي

حفظ صلح و امنيت بين‌المللي مطابق منشور ازجمله وظايف اوليه شوراي امنيت است، چنان‌كه حتي مي‌توان ادعا كرد، هسته بنيادين تشكيل ملل متحد بر حفظ صلح و امنيت بين‌المللي استوار گشته است. شوراي امنيت در اين زمينه اقدام به اجراي عمليات حفظ صلح نمود كه با پيشرفت حقوق بين‌الملل شاهد نسل‌هاي بعدي چنين عملياتي بوديم. نگارنده با فرض بر اثبات اعتبار رضايت دولت در اعطاي آن جهت مداخله نظامي خارجي، ارتباط عمليات صلح و موضوع مداخله نظامي خارجي را به روش كتابخانه‌اي و شيوه تحليلي، توصيفي موردنظر قرار داده و تلاش شده است تا از اين گذار مشخص شود كه آيا مي‌توان عمليات صلح را در زمره و شمول حق حاكميتي دولت‌ها، در اعطاي رضايت نسبت به انجام مداخله نظامي در قلمرو دولت مذكور قرار داد يا خير؟ بررسي نسل‌هاي مختلف عمليات صلح حكايت از اين دارد كه تجميع دو معيار رضايت و اقدام نظامي در هيچ‌يك از مفاهيم حفظ صلح، ايجاد صلح و تحكيم صلح صورت نپذيرفته؛ از‌اين‌رو تلقي عمليات صلح به‌عنوان زيرمجموعه مبحث دعوت به مداخله نظامي خارجي، ميسر نيست.