ايدئولوژي قضايي

ايدئولوژي مفهومي است كه در دهه‌هاي انقلاب فرانسه پا به عرصۀ وجود گذاشت و بعدها در ابعاد مختلف رشد و تكامل يافت. رشد و تكاملي كه در معاني منفي و مثبت قابل‌توجه است. ورود ايدئولوژي به عرصۀ دولت و نفوذ در برساخت‌هاي اجتماعي اهميت آن را دوچندان كرد. سطح قضاوت نيز از اين نفوذ مصون نماند و در حداقل سطح آن مفهومي به‌نام «ايدئولوژي قضايي» را آفريد. اين نوشتار ضمن تشريح مفهوم ايدئولوژي در معناي معرفت‌شناختي آن كه جزئي لاينفك و حتي ضروري از ذهنيت قاضي است، معناي منفي ايدئولوژي به‌عنوان نگاهي سياست‌زده و خارج از چارچوب به مسائل قضايي كه با سازمان‌يافتگي، تعصب و جزميت گره خورده است، را به تصوير مي‌كشد. همراهي دائمي ايدئولوژي با افكار قاضي، ما را به سمت يك مسير سوق خواهد داد تا در چارچوب حاكميت قانون كه هدفِ نهايي ايجاد دستگاه قضايي است، جولانگاه ايدئولوژي در آراي قضات را بكاويم.