بررسي رابطه مولفه هاي اجتماعي منتخب سلامت بر پيامد مرگ ناشي از كوويد-19

مقدمه و اهداف: جديد و ناشناخته بودن و سرعت بالاي گسترش كوويد- 19 مديريتي فراتر از امكانات و توان سيستم بهداشتي درماني را مي طلبد .مطالعه حاضر به نقش و ارتباط برخي تعيين كننده هاي اجتماعي سلامت با پيامد نهايي مبتلايان مي پردازد. روش كار: در اين مطالعه مقطعي با استفاده از روش سرشماري اطلاعات 182602 نفر مبتلايان به كوويد-19  در جمعيت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي مشهد (بطور سرپايي و يا بستري) ازاسفند 1398 تااسفند 1399، از سه منبع اطلاعاتي مورد بررسي قرار گرفت و از مدل رگرسيون لجستيك براي تعيين پيشگويي كنندگي عوامل ساختاري تعيين كننده هاي اجتماعي سلامت استفاده شد.يافته‌ها: از 182602 نفرمبتلا تعداد 100407 نفر (55%) مرد و 82195 نفر (45%) زن  بودند. رگرسيون لجستيك چند متغيره نشان داد كه شانس مرگ و ميرناشي از ابتلا به كرونا با افزايش هر يك سال سن برابر  (1/077-1/073)1/075، مردان نسبت به زنان برابر (2/73-2/06)2/37 بيشتر و با سطح تحصيلات رابطه معكوس داشت (0/001  PV). وضعيت شغل تاثير معناداري بر افزايش شانس مرگ ومير نشان نداد. وجود ديابت با (1/38-1/19)1/28=OR و بيماري زمينه اي (1/22-1/09)1/16= OR و ضعف سيستم ايمني با (9/80-6/44)7/94 =OR، با افزايش شانس مرگ ومير همراه بودند. بارداري با (1/42-0/57)0/90=OR و فشارخون بالا با (1/02-0/89)0/95=OR  مورد توجه بودند. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط مولفه هاي اجتماعي سلامت با پيامد مرگ مبتلايان كوويد-19  توصيه مي شود كه سياست گذاران نسبت به درگير ساختن بخش هاي خارج ازسيستم بهداشت و درمان در امر سلامت اهتمام ورزند.