مقايسه تيپ‌هاي شخصيتي و نارسايي هيجاني درافراد وابسته به‌مواد اپيوئيدي با و بدون مصرف شيشه (متامفتامين) مراجعه كننده به مراكز درمان سوء مصرف مواد در شهر كرمان و افراد سالم در سال 99

مقدمه و اهداف: اين مطالعه با هدف مقايسه تيپ‌هاي شخصيتي و نارسايي هيجاني در افراد وابسته به مواد اپيوييدي با و بدون مصرف شيشه(متامفتامين) مراجعه كننده به مراكز درمان سوء مصرف مواد در شهر كرمان و افراد سالم در سال 99 انجام شد. روش كار: در اين مطالعه مقطعي تحليلي سه گروه 130 نفره از افراد مراجعه كننده به مراكز درمان سوء مصرف مواد شهر كرمان در سال 1399 به روش در دسترس، انتخاب شدند. گروه اول: افرادي كه تنها مصرف كننده مواد اپيوئيدي بودند. گروه دوم: افرادي كه متآمفتامين و اپيوئيد به صورت همزمان مصرف مي‌كردند و گروه سوم: افراد غيرمصرف كننده مواد كه از بين همراهان بيماران انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك، تيپ‌هاي شخصيتي A و B فريدمن و روزنمن و نارسايي هيجاني تورنتو، جمع‌آوري شدند. مقايسه متغيرهاي مورد بررسي در سه گروه مورد مطالعه با استفاده از رگرسيون لجستيك مولتي نوميال چند متغيره سنجيده شد. يافته‌ها: شانس داشتن تيپ شخصيتي A در گروه مصرف كننده همزمان متآمفتامين و اپيوئيد (نسبت شانس تعديل شده :1/97؛ محدوده اطمينان 95%: 1/06، 3/64) بيشتر از گروه كنترل بود. همچنين شانس ابتلا به نارسايي هيجاني شديد در گروه‌هاي مصرف كننده اپيوئيد (نسبت شانس تعديل شده : 1/86؛ محدوده اطمينان 95%: 1/06، 3/27) و مصرف كننده همزمان متآمفتامين و اپيوئيد (نسبت شانس تعديل شده: 2/71؛ محدوده اطمينان 95%: 1/51، 4/83) از گروه كنترل بيشتر بود. شانس مرد بودن (نسبت شانس تعديل شده :3/1؛ محدوده اطمينان 95%: 1/53، 6/25)، مجرد بودن (نسبت شانس تعديل شده: 2/6؛ محدوده اطمينان 95%: 1/43، 4/72) و نداشتن شغل (نسبت شانس تعديل شده: 4/01؛ محدوده اطمينان 95%: 1/77، 9/09) در افراد مصرف‌كننده همزمان متآمفتامين و اپيوئيد بيشتر از گروه كنترل بود. شانس داشتن تحصيلات زير ديپلم در افراد مصرف كننده اپيوئيد (نسبت شانس تعديل شده: 4/14؛ محدوده اطمينان 95%: 2/22، 7/71) و مصرف كنندگان همزمان متآمفتامين و اپيوئيد (نسبت شانس تعديل شده: 1/95؛ محدوده اطمينان 95%: 1/03، 3/69) بيشتر از گروه كنترل بود. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط بين تيپ شخصيتي A و نارسايي هيجاني با مصرف مواد اپيوييدي و متآمفتامين نياز است تا با غربالگري به موقع، مراقبت مستمر و آموزشهاي لازم از ايجاد وابستگي به مواد در افراد در معرض خطر به خصوص در سنين پايين پيشگيري نمود.