چالش هاي پيشرو انتقال انرژي جمهوري اسلامي ايران به قفقاز جنوبي

منطقه قفقاز جنوبي و منطقه خزر جزء مناطق با اهميت ژئواستراتژيك است كه به عنوان يك كريدور ارتباطي از اروپا به آسياي مركزي عمل مي كند. همچنين ذخاير غني حامل هاي انرژي ايران و نياز مبرم كشورهاي منطقه و اروپايي به اين انرژي، ايران را از نظر جايگاه تبادل انرژي مهم جلوه داده است. با وجود فراهم آمدن فرصت هايي براي ايران در جهت گسترش نفوذ خويش در منطقه قفقاز جنوبي و همچنين شكل گيري بستر مناسب و امن در قالب همكاري با كشورهاي اوراسيا با چالش هاي جدي روبه رو بوده است. سوال اصلي پژوهش اين است كه چرا جمهوري اسلامي ايران با وجود برخورداري از ذخاير عظيم انرژي و ظرفيت هاي ترانزيتي در انتقال انرژي به قفقاز جنوبي در قياس با رقبا ناموفق عمل كرده است؟ براي پاسخ به پرسش حاضر از منابع و اطلاعات مستند و معتبر كه به روش كتابخانه اي گردآوري شده است، بهره گرفته شد. يافته هاي پژوهش حكايت از آن دارد با وجود مهيا بودن بازار مناسب در اين منطقه براي انتقال انرژي ايران وليكن وجود برخي از چالش هايي همچون: حضور قدرت هاي بزرگي همچون آمريكا و اتحاديه اروپا در منطقه قفقاز جنوبي، سياست كاهش وابستگي به انرژي ايران و تمايل به كمرنگ كردن حضور ايران در منطقه از سوي كشورهايي همچون روسيه و تركيه، پيدايش بعضي از كريدورهاي رقيب براي ايران در راستاي اهداف و منافع سياسي كشورهاي اروپايي و روسيه، زمينه را براي مانور انرژي ايران در منطقه قفقاز جنوبي با اختلال روبه رو ساخته است.