آسيايي شدن: خوانشي جديد از راهبرد نگاه به شرق

طي ساليان اخير راهبرد نگاه به شرق تبديل به يكي از اصلي‌ترين مباحث مربوط به سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران شده است. علي‌رغم تأكيدات مكرر بر اين راهبرد، يكي از مشكلات اصلي عدم تبيين دقيق از آن و ارائه تعاريف متفاوت از واژه شرق است. از طرف ديگر، در دهه‌هاي اخير، و مخصوصاً پس از آغاز هزاره جديد، شاهد خيزش آسيا و افزايش نقش كشورهاي اين قاره در عرصه روابط بين‌الملل بوده‌ايم و به تبع آن موج گسترش روابط با كشورهاي آسيايي هم افزايش يافته است كه از سوي عده‌اي آسيايي شدن يا چرخش به آسيا ناميده شده است. اكنون اين پرسش مطرح مي‌گردد كه آيا مي‌توان خوانش جديدي از سياست نگاه به شرق جمهوري اسلامي ايران براساس ايده آسيايي شدن ارائه داد؟ به علاوه با توجه به تحولات نظام بين‌الملل و جايگاه جمهوري اسلامي ايران، راهبرد نگاه به شرق چه جايگاهي در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران خواهد داشت؟ بررسي‌هاي پژوهش حاضر ذيل روش توصيفي-تحليلي و براساس منابع كتابخانه‌اي خوانش جديدي از نگاه به شرق را مطرح نمود كه ذيل سياست چرخش به آسيا و اصلاحاً آسيايي شدن قرار مي‌گيرد. نهايتاً با بررسي تاريخچه نگاه به شرق در جمهوري اسلامي ايران پيش‌بيني شد كه راهبرد نگاه به شرق جمهوري اسلامي و مشخصاً آسيايي شدن حداقل در چند سال آينده محتمل‌ترين گزينه‌اي است كه دستگاه سياست خارجي به پيگيري آن خواهد پرداخت.