شبيه‌سازي الگوريتم‌هاي جستجو در پايگاه‌داده به‌منظور افزايش سرعت شناسايي ستاره

چالش اصلي براي استفاده از حسگر ستاره به‌عنوان يك حسگر بهنگام تعيين وضعيت، مسألة زمان است. تعيين وضعيت توسط حسگر ستاره شامل پنج مرحلة اصلي است: انتخاب كاتالوگ و الگوريتم شناسايي ستاره، ساخت پايگاه‌داده، پردازش تصوير، شناسايي ستاره و در نهايت تعيين وضعيت. شناسايي ستاره شامل پياده‌سازي الگوريتم منتخب بر ستارگان ميدان ديد و جستجو در پايگاه‌داده مي‌شود. در فرآيند تعيين وضعيت توسط حسگر ستاره، جستجو در پايگاه‌داده بيش‌ترين زمان را به خود اختصاص مي‌دهد. اين مقاله به مطالعة سه روش جستجو در پايگاه داده، بررسي سرعت جستجو و ملاحظات روش‌ها براي به‌كارگيري در حسگر ستاره مي‌پردازد. اين روش‌ها عبارتند از: روش جستجوي سه‌بخشي، روش جستجوي فيبوناچي و روش جستجوي ميان‌يابي. الگوريتم‌هاي ارائه‌شده تاكنون براي جستجو در پايگاه‌دادة حسگر ستاره مورد استفاده قرار نگرفته‌اند. به‌منظور بررسي تأثير ابعاد پايگاه‌داده بر زمان شناسايي هر روش با استفاده از ۷ پايگاه‌داده با ابعاد مختلف، مورد مطالعه قرارگرفته است. نتايج به‌دست آمده، برتري روش جستجوي ميان‌يابي را نشان مي‌دهد.