تضمين امنيت فضايي كشور در كشاكش تقابل نظريه استفاده صلح‌آميز از فضا و رويكرد تسليحاتي نمودن آن

ورود بشر به فضاي ماوراي جو و به طور خاص استفاده از ماهواره ها داراي سابقه ي چنداني در مقايسه با هواپيماها و كشتي‌ها نيست. همين امر موجب شده تا بسياري از كاربردهاي ماهواره ها در فضا با ابهامات مختلف حقوقي همراه باشد. دولت‌هاي داراي فناوري ماهواره‌اي، مدعي استفاده از ماهواره ها در راستاي تقويت منافع و امنيت ملي خود هستند و بر همين اساس، ماهواره هاي نظامي و تسليحاتي را در اولويت قرار داده اند. سوال اصلي در مقاله حاضر كه به روش توصيفي تحليلي صورت گرفته است، آن است كه در تقابل حقوقي استفاده صلح آميز از ماهواره ها با تسليحاتي نمودن فضاي ماوراي جو و با تاكيد بر مولفه هاي امنيتي، كدام يك بايستي تفوق پيدا نمايد؟ نتيجه تحقيق حاضر بدين صورت است كه اصل استفاده صلح آميز از ماهواره ها در فضاي مزبور، به تدريج از اهميتش كاسته شده و با توجه به اين امر، ديگر نمي توان صلح آميز بودن را به عنوان يك مولفه اساسي امنيت محور در حوزه استفاده ماهواره ها تلقي نمود و اين امر به ساير دولت ها از جمله ايران نيز اجازه مي دهد با رعايت الزامات خود به موجب منشور ملل متحد و در جهت دفاع مشروع از منافع امنيتي خود در فضاي ماوراي جو بهره ببرد. به نظر مي رسد كه به عنوان پيشنهاد مي توان به ضرورت اقدام كوپوس اشاره داشت كه بايستي سند الزام آوري را در خصوص مقابله با تسليحاتي نمودن فضا از طريق كاربرد ماهواره هاي نظامي تنظيم نمايد و به تصويب دولت ها برساند.