مدل‌سازي عددي نحوۀ توزيع هوا در سيستم تهويه مطبوع يك هواپيماي سرنشين‌دار

در اين پژوهش عملكرد سيستم توزيع هوا در كابين يك هواپيماي مسافربري 42 نفره تك‌راهرو كه مسافران در دو رديف سه نفره نشسته‌اند، تحليل شده است. براي بررسي توزيع هوا در كابين از روش ديناميك سيالات محاسباتي استفاده شده است. در اين تحليل عددي اثر تغيير رطوبت نسبي در داخل كابين، تغيير سرعت ورودي هوا به داخل كابين و تغيير نحوۀ توزيع هواي درون كابين بررسي شده است. براي تعيين آسايش حرارتي در كابين، دو پارامتر ميانگين آراي پيش‌بيني‌شده و درصد نارضايتي پيش‌بيني‌شده بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد كه در اثر افزايش رطوبت نسبي از 0 تا 10 درصد، تغييرات فشار استاتيكي بر آسايش بدن مسافران تغيير عمده‌اي را ايجاد نمي كند. بررسي نتايج نشان مي دهد كه در سرعت 1 متر بر ثانيه براي هواي ورودي به داخل كابين، به‌خاطر گردش بهتر هوا در ناحيه سر و بقيه‌ اندام‌ها مسافران احساس آسايش حرارتي بيشتري داشته و تغييرات فشار استاتيكي كمتري روي سر و بدن خود احساس مي‌كنند. درنهايت با تغيير نحوۀ توزيع هوا از سيستم اختلاطي به سيستم جا‌به‌جايي، مشاهده شد كه سيستم توزيع هواي اختلاطي ازنظر آسايش حرارتي براي مسافران بهتر بوده اما ازنظر فشار استاتيكي در ناحيۀ سر و بدن مسافران، سيستم توزيع هواي جابه‌جايي بهتر است.