پردازش معنايي واژه‌هاي گفتاري و نوشتاري در نوجوانان مبتلا به فلج مغزي: شواهدي از آزمون انطباق واژه با تصوير پالپا

هدف: هدف پژوهش حاضر ارزيابي پردازش معنايي واژه‌هاي گفتاري و نوشتاري در نوجوانان فارسي‌زبان مبتلا به فلج مغزي و مقايسه آن با نوجوانان سالم بود. روش: پژوهش حاضر، از نوع كمي و از نظر روش تجربي است. جامعه آماري متشكل از 60 نوجوان مبتلا به فلج مغزي و سالم ساكن شهر تهران بود. گروه آزمايش شامل30 نوجوان مبتلا به فلج مغزي 10-15 ساله (17 دختر و 13 پسر) بود كه به روش نمونه‌گيري در‌دسترس انتخاب شدند. عارضه همه آنها از نوع انقباظي بود. براي گروه كنترل، 30 نوجوانان سالم براساس با جنسيت، سن و تحصيلات نوجوانان مبتلا به فلج مغزي انتخاب شد. براي ارزيابي توانايي‌هاي واژگاني آزموني‌هاي پژوهش از آزمون‌هاي (47) و (48) انطباق واژه‌هاي گفتاري و نوشتاري با تصوير استفاده شد. آزمون‌ها با فاصله يك هفته‌اي روي آزمودني‌ها اجرا شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه توانايي نوجوانان مبتلا به فلج مغزي در پردازش معنايي واژه‌هاي گفتاري و واژه‌هاي نوشتاري به‌طور معناداري نسبت به نوجوانان سالم ضعيف‌تر است. همچنين، الگوي رشد درك واژه‌هاي گفتاري و نوشتاري نوجوانان مبتلا به فلج مغزي نسبت به نوجوانان سالم دچار تأخير است. نتيجه‌گيري: تحليل يافته‌هاي پژوهش مشخص كرد، اختلال در شبكه واژگاني و اختلال ادراكي نوجوانان مبتلا به فلج مغزي عامل ضعف در پردازش معنايي واژه‌هاي گفتاري و نوشتاري آنها است. هر‌چند كه اختلال ادراكي آنها به‌مراتب بيشتر اختلال در شبكه واژگاني است.