اثربخشي برنامه مداخله‌اي مبتني بر سيستم‌هاي يادگيري چندگانه بر عملكرد خواندن و افزايش علاقه به خواندن در دانش‌آموزان نارساخوان

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي برنامه مداخله‌اي مبتني بر سيستم‌هاي يادگيري چندگانه بر بهبود افزايش عملكرد و علاقه به خواندن در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص با آسيب خواندن بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود، جامعه آماري پژوهش شامل دانش‌آموزان نارساخوان دوره دوم ابتدايي شهرستان مراغه بودند كه 30 نفر از دانش‌آموزان نارساخوان با استفاده از شيوه نمونه‌گيري در‌دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. برنامه مداخله مبتني بر سيستم‌هاي يادگيري به مدت 14 جلسه‌ 45 دقيقه‌اي روي گروه آزمايش اجرا شد. در آغاز و پايان برنامه مداخله‌اي، شاخص‌هاي بهبود عملكرد خواندن كه شامل سرعت، صحت و درك خواندن بود، به عمل آمد. همچنين شاخص علاقه به خواندن، نيز در دانش‌آموزان اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد بين سرعت خواندن(F=1337/6 ،P=0/00)، صحت خواندن (F=491/6 ،P=0/00) و درك خواندن (F=56/5 ،P=0/00) و همچنين بهبود ميزان علاقه (F=16284/3 ،P=0/00) در دو گروه تفاوت معنا‌داري وجود دارد. نتيجه‌گيري: برنامه مداخله مبتني بر سيستم‌هاي يادگيري چندگانه مي‌تواند در بهبود عملكرد خواندن دانش‌آموزان داراي آسيب خواندن مؤثر باشد. از‌اين‌رو پيشنهاد مي‌شود تا دست‌اندركاران و مربيان مراكز مشكلات ويژه يادگيري از اين برنامه براي بهبود نارساخواني دانش‌آموزان استفاده كنند.