يك مدل رأي گيري براي جريان سازي زبان هاي خارجي و تغيير معادله سياست گذاري فرهنگي در جمهوري اسلامي ايران

زبان مهم‌ترين عامل انتقال فرهنگ و ميراث از گذشته بوده و نقش تعيين كننده‌اي در تبيين و ساماندهي افكار و باورهاي افراد -در اكنون و آينده جامعه- دارد.  در اين مقاله، به تبيين نقش زبان‌هاي خارجي در سياست‌گذاري‌هاي فرهنگي ملي و بين المللي ج. ا. ايران پرداخته شده كه در عصر پروژه جهاني‌سازي به تعبير مخالفين و پروسه جهاني‌شدن به تعبير موافقين، معادلات و مفروضات قبلي را دچار چالش ساخته است. روش تحقيق از نوع توصيفي- پيمايشي و ابزارگردآوري داده‌ها، پرسشنامه محقق ساخته، شامل25 سؤال بود. جامعه آماري تحقيق، شامل نخبگان فرهنگي، سياسي، اجتماعي و زباني كشور بوده و نتايج نشان مي دهد به ترتيب مولفه هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي مهمترين مؤلفه ها در سياست‌گذاري فرهنگي ملي و بين المللي در مواجهه با زبان‌هاي خارجي جمهوري اسلامي ايران مي‌باشد. در نهايت با توجه به تهديدات و فرصت‌هاي محيط داخلي و تهديدات و فرصت‌هاي محيط خارجي دكترين نويني در راستاي بهبود نظريه‌هاي علمي موجود ارائه گرديد و در ادامه به كمك مدل بهينه‌سازي راي‌گيري مشخصه‌ها و مولفه‌ها رتبه‌بندي گرديد كه نتايج به دست آمده در مرحله قبل مورد تاييد قرار گرفت.