مساله زمان بندي پرستاران با در نظر گرفتن سطح خدمت رساني در شرايط عدم قطعيت

در اين مقاله به مدل سازي يك مسئله زمان بندي شيفت كاري پرستاران با در نظر گرفتن سطح خدمت رساني در شرايط عدم قطعيت پرداخته شده است. با توجه به نياز ضروري بيمارستان ها جهت ارائه خدمات بهتر پرسنل به بيماران، نياز به در نظر گرفتن ترجيحات پرستاران در زمان بندي شيفت كاري است. از اين رو در اين مقاله يك مدل چند هدفه با در نظر گرفتن قوانين و مقررات مربوط به تخصيص پرستاران به شيفت هاي كاري ارائه شده است كه در آن سطح خدمت رساني به بيماران نيز لحاظ گرديده است. با توجه به غير قطعي بودن تعداد بيماران مراجعه كننده به بيمارستان اين پارامتر به صورت غير قطعي در نظر گرفته شده است. جهت ارزيابي خروجي هاي مدل، دو مثال عددي در سايز كوچك و بزرگ با داده هاي واقعي بيمارستان لبافي نژاد با بخش 18 نفره و 90 نفره طراحي و براي حل مسئله در سايز كوچك از روش اپسيلون محدوديت استفاده گرديده است. نتايج محاسباتي نشان مي دهد كه افزايش سطح خدمت رساني به بيماران با افزايش تعداد كادر درماني در هر روز و شيفت كاري رابطه مستقيمي دارد. همچنين با توجه به NP-Hard بودن مسئله زمان بندي، حل مسئله بخش 90 نفره با الگوريتم گرگ خاكستري و بر اساس طراحي يك كروموزوم جديد انجام شده است كه نتايج حاصله از به كار گيري اين روش نشان از وجود 35 جواب كاراي مختلف براي برنامه ريزي زمان بندي پرستاران در بيمارستان لبافي نژاد را دارد.