دلالت هاي انسان شناسي قرآني در زمينه محتواي تعليم و تربيت

زمينه و هدف: هدف اين تحقيق تبيين دلالت‌هاي انسان‌شناسي قرآني درزمينه‌محتواي تعليم و تربيت است.روش: تحقيق حاضر به لحاظ هدف خود بنيادي-كاربردي و روش آن استنتاجي است.يافته‌ها و نتيجه‌گيري: انسان داراي شناخت، گرايش و توانايي عمل است، آگاهي به‌صورت دفعي و غيرقطعي و عمل به‌طور تدريجي و قطعي موجب تقويت و تضعيف گرايش‌ها مي‌شوند. عمل بر آگاهي، باواسطه گرايش و به‌طور مستقيم اثرگذار است. شناخت، در صورتي مي‌تواند منجر به انجام يا ترك عمل شود كه با يك گرايش، گره بخورد و به‌واسطه‌آن گرايش، به عمل بينجامد و يا آن شناخت از سنخ يقين و باور قلبي باشد. اعمال بروندادي نسبت به اعمال دروندادي تأثير بيشتري بر انسان دارند. در تدوين محتوا بايد به انسجام آن، ميزان و چگونگي بهره‌گيري از شناخت و عمل، تناسبش با علايق و اميال فطري دقت شود. همچنين لازم است در نحوه‌ارائه‌محتوا به فعال بودن نفس مهتدي (تمركز بر بروندادها) و خودكنترلي و خودارزيابي تأكيد نمود. عناوين كلي محتواي شناختي و عملي ذيل مؤلفه‌هاي مندرج در هدف نهايي تعليم و تربيت كه عبارت‌اند از: كسب توانمندي مديريت گرايش‌ها (گذر از گرايش‌هاي سطحي و غيرپايدار به گرايش‌هاي عميق و پايدار با دستور ولي و برنامه‌دين) در بستر حيات دنيا به دست مي‌آيد.