طراحي مدل ديالكتيك تربيتي امام حسين (ع) در واقعه سال ۶۱ هجري و بهره‌گيري از آن در رابطه‌ بين معلم و شاگرد

زمينه و هدف: اين پژوهش با هدف «طراحي مدل ديالكتيك تربيتي امام حسين(ع) در واقعه سال ۶۱ هجري و بهره‌گيري از آن در رابطه‌بين معلم و شاگرد» انجام‌ شده است.روش: روش انجام پژوهش حاضر «كيفي» با رويكرد «گراندد تئوري» است. منابع گردآوري داده‌هاي پژوهش، نامه‌ها، كتب مقاتل چون «مقتل ابي مخنف»، «نفس المهموم»، «مقتل ابن مقرم»، «مقتل شيخ مفيد»، «لهوف» و ... است. داده‌ها در فرايند سه مرحله كدگذاري باز، محوري و انتخابي، كدگذاري شده‌اند. بر اين اساس است كه سطر به سطر ديالكتيك دونفره امام حسين(ع) سرشار از درس‌هاي جامع و متقن آموزشي و پرورشي است كه هركدام مي‌تواند موضوع جداگانه‌اي براي پژوهش باشد، موردبررسي قرار خواهد گرفت.يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته‌ها حاكي از آن است كه در بالاترين سطح، مدل مفهومي درزمينه‌تربيتي برگرفته از گفتار و رفتار امام حسين(ع) در گفت‌وگوهاي دونفره‌شان و به‌كارگيري آن در رابطه بين معلم و شاگرد براي گروه سني كودكان و نوجوانان؛ انتزاعي‌ترين ايده سامان دهنده به جريان آموزش‌وپرورش را موردبررسي قرارداد. در اين حالت مدل را مي‌توان همسنگ فلسفه تعليم و تربيت دانست، زيرا ايده فلسفي خاصي در باب ماهيت تعليم و تربيت وجود دارد؛ به‌نحوي‌كه سامان‌دهنده‌همه‌افكار و فعاليت‌هايي بوده كه در سطوح پايين جريان دارند.