نوسازي نظام آموزشي ناظر به مدارس و معلمان و بازتاب آن در مذاكرات و مصوبات مجلس اول مشروطه

مشروطيت سرآغاز حركت نظام آموزشي جديد ايران براي ايجاد ساختار، نظم معطوف به اهداف مشخص و همچنين فراگير شدن آموزش است. اين حركت مبتني بر تدوين يك رشته قوانين و تأسيس نهادهاي آموزشي جديد بود. پژوهش حاضر به‌دنبال تحليل مسئله نوسازي نظام آموزشي بر بنياد قوانين مصوب مجلس اول مشروطه است و مي‌كوشد به اين پرسش پاسخ دهد كه نمايندگان مجلس اول بر اساس كدام چالش‌ها، مطالبات و مشكلات دست به تدوين قوانين و شيوه‌نامه‌هاي مرتبط با آموزش زدند و مهم‌ترين شاخص‌هاي نوسازي آموزشي در حوزه مدارس و معلمان چه بود؟ اين مقاله با تحليل گفتگوهاي مجلس مي‌كوشد چگونگي تأثيرگذاري مجلس را بر فرآيند تأسيس آموزش‌وپرورش نوين در ايران تبيين كند و به بررسي قوانين و مذاكرات نمايندگان مجلس اول در ارتباط با گسترش تعليم عمومي و تقويت مدارس در كشور و شكستن ساختارهاي كهن آموزشي بپردازد. مقاله سرانجام به اين نتيجه مي‌رسد تعدادي از نمايندگان مجلس تلاش مي‌كردند تا با الهام گرفتن از نوسازي‌هاي آموزشي غربي، زمينه را براي نوسازي بومي متناسب با الزامات كشور فراهم كنند. همچنين بررسي اين شاخص‌ها در كنار مطالبات و مشكلات حوزه آموزش به‌صورت منسجم در اين نوشتار، نشان از تداوم مشكلات در ادوار بعدي و ضرورت پرداختن به آن‌ها را دارد.