راهبردهاي حفاظت از فن آوران بومي (گنجينه هاي زندۀ بشري) مطالعۀ موردي: كرمان

اهميت فن آوران بومي كهنسال به عنوان حاملان ميراث فرهنگي ناملموس و پاسداري از آن به‌طور گسترده‌اي از طرف جامعۀ جهاني شناخته شده است. حفاظت بهينه از ايشان، به عنوان تضمين ادامۀ توسعه دانش و مهارت و انتقال آنها به نسل‌هاي جوان‌تر از دغدغه‌هاي مهم امروزين يونسكو و نهاد ميراث فرهنگي مي‌باشد. اين پژوهش به دنبال طرح مسئلۀ تعيين راهبردهاي حفاظت و پاسداري از حاملان ميراث فرهنگي بوده و با استفاده از تجارب كشورهاي ديگر، به مقايسۀ مسئلۀ طرح شده در ايران پرداخته است. مطالعه موردي در شهر كرمان و در خصوص فن‌آوران اين شهر با نمونه ‌گيري هدفمند و با استفاده از مطالعه مردم‌نگارانه و بهره‌گيري از تكنيك‌هاي مصاحبه عميق با 15 مشاركت كننده (ﺣﺎﻣﻼن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﯾﺎ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻫﺎي زﻧﺪه ﺑﺸﺮي ﮐﺮﻣﺎن؛ ﻣﺪﯾﺮان ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ)، تفسير آنها و استخراج درون‌مايه‌هاي فرعي و اصلي انجام پذيرفته است. آنچه از اين مطالعه به دست آمد مؤيد اين مسئله مهم است كه در ايران مسئله حفاظت از حاملان كهنسال ميراث فرهنگي با توجه به روند رو به رشد سالمندي و مسائل مترتب بر آن كه تهديدي جدي براي از دست رفتن گنجينه‌هاي دانش بومي محسوب مي‌گردد بايد با همكاري نهادهاي گوناگون و ميراث فرهنگي پيگيري و راهبردهاي مؤثر اتخاذ گشته و تهديدها به فرصت بدل شوند.