آواها و سروده‌هاي «كار» در فرهنگ‌عامۀ كرمانشاه

يكي از گونه‌هاي ادبيات و موسيقي عامه، آواها و ترانه‌هايي‌ است كه پيرامون پيشه‌اي خاص سروده شده و يا تودۀ مردم در حين انجام فعاليت و كار، آن‌ها را بر زبان مي‌آورند. اين سروده‌ها بيانگر انديشۀ مردم پاك‌دل و ساده‌زيستي است كه موسيقي و شعر در جاي‌جاي زندگي‌شان، حتّي در حين كار كردن، راه يافته است. در فرهنگ منطقۀ كرمانشاه نيز مي‌توان نمونه‌هايي از اين گونه سروده‌ها به دست داد؛ بنابراين در اين مقاله كه با روش تحليلي- توصيفي انجام مي‌گيرد، نگارندگان مي‌كوشند ضمن تبيين جايگاه كار و كوشش در ميان كُردان، اشعاري كه پيرامون كاري خاص سروده شده و يا در هنگام فعاليتي بر افواه عامۀ مردم كُرد كرمانشاه جاري و ساري است، ضمن ترجمه و توضيحاتي، بررسي نمايند. از ميان انواع مختلف ترانه‌هاي ‌كار، لالايي‌ها، اشعار مربوط به شير دوشيدن و مشك زدن داراي بسامد بيشتري هستند كه از گنجينۀ خاطر زنان كُرد به يادگار مانده‌اند.