مقايسه طرح واره هاي هيجاني، طرح واره هاي ناسازگار اوليه و تاب آوري در زوجين در حال طلاق و زوجين در حال زندگي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه طرح واره هاي هيجاني ، طرح واره هاي ناسازگار اوليه و تاب آوري در زوجين در حال طلاق و زوجين در حال زندگي انجام شد. هدف پژوهش توصيفي از نوع علّي-مقايسه‌اي بود. جامعه‌ي آماري شامل زوجين در حال طلاق و در حال زندگي شهر قم بود كه از اين تعداد 100 نفر از زوجين در حال طلاق (50 مرد و 50 زن) مراجعه كننده به دادگاه شهيد قدوسي شهر قم و 100 زوج (50 مرد و 50 زن) در حال زندگي به روش نمونه‌گيري دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي طرح واره هيجاني ليهي، پرسشنامه طرح واره ناسازگار يانگ و پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق آزمون كوواريانس صورت گرفت. يافته‌ها نشان داد كه تفاوت معناداري در سطح 0.05=α بين متغيرهاي پژوهش (طرحواره هاي هيجاني، طرحواره هاي ناساز گار اوليه و تاب اوري زوجين) در دو گروه زوجين در حال طلاق و در حال زندگي وجود دارد (0.000=sig). بدين صورت كه ميانگين نمره هاي طرحواره هاي هيجاني و نمره هاي طرحواره هاي ناسازگار اوليه، زوجين در حال طلاق به طور معناداري بيشتر، اما ميانگين نمره تاب آوري، به طور معناداري كمتر از زوجين عادي مي باشد. لذا با توجه به نتايج بدست آمده بين طرح واره هاي هيجاني، طرح واره هاي ناسازگار اوليه وتاب آوري در زوجين در حال طلاق و زوجين در حال زندگي تفاوت وجود دارد كه نيازمند بررسي و توجه قبل از ازدواج مي باشد.