دو الگوريتم نيروي مجازي فازي براي بهبود چيدمان حسگرها در شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم

پوشش حداكثري منطقه يك هدف مهم در چيدمان حسگرهاي شبكه حسگر بي‌سيم است كه تحقق آن به افزايش توان نظارتي شبكه كمك مي‌كند. در بسياري از كاربردها حسگرها ابتدا به صورت تصادفي در منطقه تحت نظارت توزيع مي‌شوند، سپس چيدمان آن‌ها بايد طوري اصلاح شود كه پوشش شبكه حداكثر گردد. الگوريتم نيروي مجازي (VFA) سعي مي‌كند تا با در نظر گرفتن نيروهاي دافعه و جاذبه بين حسگرها از يك چيدمان اوليه به يك چيدمان مطلوب‌تر برسد. در اين مقاله از تركيب سيستم فازي تاكاشيسوگنو با الگوريتم نيروي مجازي براي دستيابي به چيدمان مجدد بهتري از حسگرها استفاده مي‌شود. براي تنظيم وفقي پارامتر فاصله بهينه حسگرها در اين مقاله دو روش فازي مطرح و اثر هر يك از آن‌ها بر افزايش كارآمدي الگوريتم نيروي مجازي بررسي خواهد شد. مقايسه عملكرد روش‌هاي پيشنهادي با روش‌هاي رقيب نشان مي‌دهد كه تنظيم هوشمندانه و وفقي فاصله بهينه به كمك سيستم فازي باعث دستيابي به نرخ پوشش بالاتر نسبت به الگوريتم نيروي مجازي سنتي (VFA)، الگوريتم نيروي مجازي بهبوديافته (IVFA)، الگوريتم توزيع مجدد فازي (FRED)، و روش‌هاي متاهيورستيك GA و PSO خواهد شد. همچنين، روش‌هاي پيشنهادي مبتني بر نيروي مجازي نسبت به GA و PSO به زمان بسيار كمتري نيز براي حل مسئله نياز دارند.