بررسي تاثير عمليات حرارتي پس از جوشكاري بر خواص خوردگي فصل مشترك اتصال انفجاري ورق هاي برنز-فولاد ساده كربن

در تحقيق حاضر به بررسي رفتار خوردگي و تغييرات ريزساختاري ورق هاي دولايه فولاد-برنز پس از عمليات حرارتي فرآيند جوشكاري انفجاري پرداخته‌شده است. عمليات حرارتي در دماي 600 درجه سانتي‌گراد و به مدت 16 ساعت انجام‌شده است. جهت بررسي‌ها از آزمون هاي پلاريزاسيون پتانسيو ديناميك و طيف‌نگاري امپدانس الكتروشيميايي، ميكروسكوپ نوري و ميكروسكوپ الكترون روبشي استفاده شده است. از نتايج آزمون امپدانس الكتروشيميايي مي‌توان دريافت كه بيشترين مقاومت پلاريزاسيون مربوط به نمونه بافاصله توقف 1/5 ميلي‌متر و ضخامت انفجاري 20 ميلي‌متر با Ωcm^2 30160 و كمترين آن مربوط به نمونه بافاصله توقف 2 ميلي‌متر و ضخامت انفجاري 45 ميلي‌متر بوده است. بر اساس آناليز EDS از نمونه بافاصله توقف 1/5 ميلي‌متر و ضخامت انفجاري 20 ميلي‌متر مي توان نتيجه گرفت كه به علت وجود غلظتي بالاي مس در فصل مشترك فولاد - برنز، اين فصل مشترك از سرعت خوردگي كمتري نسبت به ساير نمونه ها برخوردار است. نتايج متالوگرافي نمايانگر كاهش دامنه امواج با كاهش ضخامت بار انفجاري است. همچنين در نمونه هاي عمليات حرارتي شده اندازه دانه هاي فريت فولاد رشد چشمگيري داشته است و به علت تبلور مجدد پس از عمليات حرارتي دانه‌هاي با ظاهر كشيده كناره فصل مشترك ديده نمي شود.